στρουμφ.

Η θέληση των ανθρώπων να έχουν φωτοταξία και όχι να είναι σκοτεινοί. Ν’ αφήνουν ομορφιές στις πιο κλεισμένες με τσιμέντο και καυσαέριο περιοχές της πόλης. Οι τοίχοι πιο όμορφοι, τα χώματα πιο όμορφα, χρωματιστές λάμπες. Ό,τι μπορεί να βρει κάνεις σε πακιστανικό μαγαζί το συναντώ στις εξορμήσεις μου στην  πόλη. Είχα ξαναγράψει ότι οι άνθρωποι ακόμη κι όταν πετάνε παλιά αντικείμενα απ’ το σπίτι τους δεν το κάνουν με τρόπο άγαρμπο. Εναποθέτουν τις παλιές διακοσμητικές κατασκευές των δωματίων τους ευλαβικά, σκηνογραφώντας υποσυνείδητα  την κίνηση τους ως απαλό χάδι και όχι ως βούληση για αποσκορακισμό του πρώην ωφέλιμου. Υπάρχει σίγουρα μια μερίδα κατοίκων της πόλης που είναι φωτεινά πλάσματα. Σπανίως μ’ ενδιαφέρουν κι ως τέκνο του ερέβους κοιτάζω πιο πολύ αλλού. Απλά να! αυτή η αυλή μου θύμισε στο δημοτικό όταν εκδράμαμε σ’ ένα δάσος και ψάχναμε να βρούμε σκίουρους και στρουμφάκια.