Στέρεο Νόβα και Παν Παν.

Αποκαρδιωτικό μεγάλο κομμάτι τσιμέντου σαν βάραθρο για την ματιά. Στροβιλισμένη ανάμεσα στα κομμάτια απελπισίας από μπετό, φιδοσερνόταν ακούγοντας Στέρεο Νόβα και Pan Pan, μέχρι που μια συστοιχία από χρωματιστά λουλούδια την κέρδισε, όχι γιατί ήταν η ομορφιά μέσα στο αδιέξοδο, η λύση στο πρόβλημα.  Αυτά τα τρία άνθη ήταν το σπάσιμο της μοναξιάς. Η κοφτερή πόλη ήταν πια αγκαλιά. Κι αν σε ζαλίζει ευχάριστα στις λεωφόρους της, σε ξεκουράζει μέσα στα πιο αόρατα θεάματά της.