μπαούλα.

Τα μπαούλα, παλιές γιαγιάδες που μύριζαν λιβάνι απ’ το θυμίαμα για τα χαμένα τους παιδιά. Είχα δει ένα τέτοιο στο σπίτι της γιαγιάς μου Φωτεινής. Δεν μπόρεσα να συμπεράνω τις ηλικίες των μπαουλών  των δυο φωτογραφιών, είχαν πάντως σχήματα  πολύ παλιών τέτοιων κατασκευών. Έπειτα κι απ’ την συνάντηση μας, αποφάσισα να ανοίγω ό,τι είναι κλειστό, να σηκώνω ότι βρίσκω στα σκουπίδια και έχει μια όψη πολύτιμου, να διαβάζω όλες τις χειρόγραφες σημείωσες που βρίσκω κάτω και ενδεχομένως να περισυνελλέγω όλα τα αδιαμφισβήτητα αξιόλογα ανάμεσα στα ευρήματα και να στολίζω μ’ αυτά το σπίτι μου.