πολυέλαιος.

Αυτός ο κόκκινος πολυέλαιος, που αναπτύσσει τις περικοκλάδες του σαν φλέβες  αίματος στον ανθρώπινο οργανισμό, θα ήταν θέαμα ανατριχιαστικό κι ελκυστικό σε μια σκοτεινή βυζαντινή  εκκλησία. Οι ιεράρχες και κληρικοί που μοιάζουν με αιμοβόρους κόρακες σε κάθε σύναξή τους, θα μπορούσαν να έχουν αυτόν τον πολυέλαιο να ομνύονται στον σκοτεινό θεό τους-κάτω απ’ το κοκκινωπό του φως.  Ή θα ταίριαζε τούτο το φωτιστικό να είναι στον προθάλαμο ενός οίκου με ιερόδουλες/ αρσενικές και θηλυκές.  Γιατί όχι (το φωτιστικό) να φιλοξενηθεί μαζί με τον Phylax του γλύπτη Κώστα Γεωργίου κάπου που κανείς να μην τολμά να τα αποκαθηλώσει ως βλάσφημα. Ή αν είναι το αίμα της  πόλης να πέσουμε να το προσκυνήσουμε.