παντεποπτης οφθαλμός.

Οι σταυροί που φτιάχνουμε με την φλόγα του αναστάσιμου φωτός το Πάσχα.  Για να σφραγίσουμε τα σπίτια μας και να μην μας βρει κάποια συμφορά. Είναι  το πιο κοινό χαρακτηριστικό στα βυζαντινά σπίτια των Νεοελλήνων. Άλλοι σηκώνουν κόκκινες βυζαντινές πολεμικές σημαίες,  άλλοι στον Ταύρο ένα σπίτι με χαραγμένα πάνω στους τοίχους του αρχαία γνωμικά, ονειροπαγίδες. Αλλού ένα ανάγλυφο με κάποιον άγγελο, λες και ο άνθρωπος μπορεί να αναιρέσει τα μπλεξίματα του, λες και οι τυχαίες συμφορές  γι’ αυτόν υπακούν σε νομοτέλειες. Όμως το πιο αποτροπαϊκό σύμβολο στην φωτογραφία είναι παιδί θαυμαστό και ανεξήγητο του περάσματος του χρόνου. Μια λάμπα σαν κόρη και ίριδα μαζί ματιού, και γύρω ο σκληρός χιτώνας του, κάποιο τέλος πάντων αντίστοιχό του λευκού και μεγαλύτερου κομματιού του οφθαλμού.