σε μια πλατεία κάπου στο Παρίσι .

Εκστατική ενατένιση, ξεκούραση, αποκάρωμα. Να χάνεσαι και να λιώνεις μέσα σε τέτοιες θέες και φωτογραφίσεις. Να είναι τόσο ωραίο το άλλο που να υπάρχεις μόνο σε σχέση μ’ αυτό. Δεν είναι κακό να έχεις «εγώ». Αλλά είναι σπουδαία εμπειρία να το εγκαταλείπεις, να εγκαταλείπεσαι για να  καταλάμψει και μόνο η απαράμιλλη ομορφιά. Δεν είναι εξάρτηση  όταν επιθυμείς ανθρώπους για να χαθείς μέσα τους. Ούτε όταν κοντοστέκεσαι μουδιασμένος σε μια εικόνα σαν κι αυτή της φωτογραφίας. Πολλαπλασιαστής. Να ανατροφοδοτείς τον αντικρινό απεικονιστικό κόσμο με τόση αγάπη που να τον ζωογονείς με μια ψυχή, να εμφυσάς  στο θέαμα αυθυπαρξία.