Λωτρεαμον.

Ένα αρπακτικό πουλί και ένα σώμα σαν μεταλλική  κούκλα βιτρίνας. Το ξαναγράφω εδώ, ότι υπάρχει στα αναπάντεχα ανταμώματα κάτι πραγματικά εξαιρετικό και είναι πράγματι σημαντικός και  κατατοπιστικός ο αφορισμός του Λωτρεαμόν ότι «ομορφιά είναι η τυχαία συνάντηση μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας πάνω από ένα τραπέζι ανατομίας». Σχεδόν όλες μου οι φωτογραφίσεις αφορούν τέτοιες απροσδόκητες συναντήσεις από ετερόκλητα σύνολα αντικειμένων. Που θα μπορούσαν να συναντηθούν ένα γεράκι και μια κούκλα βιτρίνας; Πουθενά! Και γι’ αυτό είναι που συγκλονίστηκα απ’ το θέαμα τούτο  της φωτογραφίας. Ακούσιες κλεψιγαμίες που όμως είναι τελικά ακούσιες για πάντα ο ιθύνων νους που βρίσκεται πίσω απ’ αυτές υπακούει  ανεπίγνωστος στον κανόνα του Λωτρεαμόν.  Ή μήπως εν τέλει το πουλί έχει αρπάξει την γυναίκα μέσα στην σιδερένια κούκλα;