Υπαίρθριο σαλόνι.

Πάντοτε φωτογράφιζα πεταμένα ή παραμελημένα στο πέρασμα του χρόνου έπιπλα. Αν αρχίσεις να τα παρατηρείς, θα μπορούσες συλλέγοντας τα να φτιάξεις ένα υπαίθριο σαλόνι. Και παραθυρόφυλλα και πόρτες. Και φωτιστικά. Ακόμη και διακοσμητικά. Καινούργια, όχι μεταχειρισμένα. Είναι να μαζεύεις για ένα μήνα και να μαζεύεις πολύ καλαίσθητα κομμάτια.  Να τα τοποθετείς σ’ ένα μεγάλο οικόπεδο αδόμητο κάπου στην Καλλιθέα και να κάνεις κατάληψη του χώρου.  Ταβάνι ο ουρανός και πλακάκια η χλόη. Αυτά τα πράγματα έτσι όπως ταιριάζει το ένα με το άλλο εμπνέουν στο παρατηρητή τους μια εικασία για ένα υποθετικό σπιτικό.  Το σπιτικό είναι μια κοινή καταληκτική ιδέα για όλους μας όσους τα κοιτάμε να κείτονται σε διαδοχικά τετράγωνα τοποθετημένα με αυτή την τάση μας να τα συνδέουμε σε ενιαία αρχιτεκτονικά όνειρα.