τρία νεκρά κορίτσια.

Τρία νεκρά κορίτσια ντυμένα με μικρού μεγέθους νυφικά. Καμιά φορά χάνεται ο άνθρωπος. Και σκέφτεται πως η ζωή είναι ένας αδιάκοπος αγώνας,  και λησμονά τις στιγμές που ήταν γι’ αυτήν ευγνώμων.  Είναι περίοδοι που καθηλωμένοι στο σκοτάδι, η σκέψη μας δίδει ομοίως σχήματα αβύσσου. Είμαι εδώ και χρόνια σ’ αυτή  την μαύρη πλευρά της ζωής. Χωρίς να έχει εκδηλωθεί εντός μου και η πιο ανεπαίσθητη έστω τάση για  επαναρρύθμιση των τροπισμών μου προς το φως, ή προς το ημίφως. Έχετε δει ποτέ νεκρό; έχει μια ομορφιά παράξενη, λες  κ’ είναι ήδη σε συχνότητες μακάριας ύπαρξης. Δεν υπάρχει νεκροφιλία, πίσω απ’ αυτήν είναι ο έρωτας ενός ζωντανού προς τον νεκρό του  που κείται μπροστά του και αυτός  έχει ήδη αρχίσει να τον  μυθοποιεί και να τον κάνει ιδανικό.