Κλωντ Μονέ.

Ένα σπίτι κάτι περισσότερο από εγκαταλελειμμένο. Στοιχειωμένο. Και διάτρητο να μπορώ να εξερευνήσω όλα του τα δωμάτια. Είναι φορές που οι προληπτικοί όταν μπαίνουν σε τέτοιους χώρους, φεύγοντας, σταυροκοπιούνται μην και τους ακολουθήσουν στην επιστροφή προς τα σπίτια τους τα κακόβουλα πνεύματα που κατοικούν σ’ αυτούς. Να περιηγείσαι σε τέτοιες αστικές ερημιές  είναι περισσότερο απ’ τις προλήψεις και μια πράξη να ψάξεις έναν θησαυρό. Κάτι να σε καταπλήξει. Κυρίως σημάδια απ’ το πέρασμα των ανθρώπων που διέμειναν σ’ αυτές. Γι’ αυτό αρέσουν οι εγκαταλελειμμένοι χώροι. Γιατί δίνουν  συνέχεια τιμαλφή από ζωές σε άλλες περιόδους της ιστορίας.  Στην αυλή του φωτογραφισμένου σπιτιού , μια αφίσα με ένα απ’ τα νούφαρα του Κλωντ Μονέ. Αυτά τα θαυμαστά αποτυπώματα που αφήνουν  πίσω τους οι λάτρεις του ωραίου με προσμένουν. Γιατί γνωρίζουν πως κάποτε θα με συναντήσουν. Αλαφροΐσκιωτος της Καλλιθέας βλέπω μεγαλείο μέσα σε ευτελή περιβάλλοντα.