καμπύλες.

Γραμμές όμορφες, η καμπύλη του λουλουδιού, η κύρτωση στους κίονες του Παρθενώνα, το πολυόμματο φτέρωμα του παγωνιού. Καμπύλες  που με αδιευκρίνιστο τρόπο περιελίσσονται έτσι ώστε να δίνουν μορφές  απροσδιόριστης ομορφιάς. Ίσως να είναι μέσα μας -στο ασυνείδητό μας- και όλη αυτή η  μακρά παράδοση απ’ τους καμπύλους σχεδιασμούς.  Ο άνθρωπος προτιμά την καμπύλη απ’ την αδρότητα της ευθείας. Οι οξύληκτες ευθείες από μέταλλα έχουν κάτι που απωθεί.  Ίσως γιατί και στην φύση,  όπου απαντώνται ευθείες, είναι συνήθως δημιουργήματα κοφτερά.  Τα έμψυχα όντα, όσο συμμετρικά και να είναι, δεν έχουν  σχέση με ευθείες. Και μιλάω για πράγματα ορατά στον άνθρωπο και όχι σε μικροσκόπια. Η καμπύλη σημαίνει αγάπη, ζωή, αγκαλιά, είναι πιο θερμό σχήμα απ’ την ευθεία.