οδός Σπάρτης.

Μια Αφροδίτη της Μήλου κάπου στην οδό Σπάρτης στην Καλλιθέα. Μ’ ένα σφουγγάρι καθαριότητας scotch brite δίπλα στην βάση της. Κάτι κίονες στο βάθος του χώρου, μια ατμόσφαιρα από αρχαία ελληνική τέχνη μαζί με υλικά σαν από κάποιο μικρό εργοτάξιο. Μπερδεμένες εικόνες,  παλίμψηστος χρόνος και χώρος. Κι εκεί που νομίζεις ότι το θέμα της φωτογραφίας είναι το αντίγραφο του γνωστού αγάλματος, στην πραγματικότητα είναι το άγαλμα αναπόσπαστο απ’ το scotch brite.    Νιώθω πως το σφουγγάρι είναι πιο παλιό, πιο φθαρμένο, και πιο αδιάφορο. Είναι τόσο πολύ ταυτισμένη η εικόνα του με την καθημερινότητα μας που λες και το αφήσαμε εμείς εκεί. Πόσο πολύ χαλάει η εικόνα μ' αυτό το συναπάντημα του σφουγγαριού με το άγαλμα. Αναρωτιέμαι αν έχει μείνει παρθένο κάποιο θέαμα, ανέγγιχτό απ’ τον πολιτισμό του καταναλωτισμού.