κεντημένος κήπος.

Ένας ακόμη κήπος κεντημένος πάνω σε χρυσίζον  ύφασμα  και σκαρφαλωμένος  σε κάτι όμορφα ξύλινα παράθυρα.  Είναι σαν όμορφες ξαπλώστρες για τον κουρασμένο   απ’ τις περιπλανήσεις άνθρωπο, για τον κουρασμένο απ’ την τύρβη της πόλης νου, για τα μάτια που  κορωμένα αναζητούν στο καύμα του Αυγούστου ένα θέαμα για να ξεκουραστούν.  Τα μάτια των ανθρώπων πόσο άνυδρα από ομορφιές; Και πως θλιμμένα στηλώνονται όταν κοιτάζουν λουλούδι μικροσκοπικό  φυόμενο στο τσιμέντο, ένα φύλλο πεσμένο πάνω στα σκουπίδια. Η ομορφιά είναι εκεί που στέκεται το μάτι κατά τι περισσότερο. Εκεί που σώζεται η κούραση απ’ την  θέα των τσιμέντων.  Είναι εκεί που απονενοημένα κι ενώ φυσάει λίβας αναπολείς δροσιές. Και λίγο ανεπαίσθητα τις νιώθεις.