τραπέζι.

Ένα όμορφο τραπέζι, το σήκωσα απ’ τα έπιπλα με τα οποία είχε μπλεχτεί και μόνο για τον διάκοσμο της επιφάνειάς του. Αυτά τα θεαματικά λουλούδια του σαν τριανταφυλλιές  από κάποιο άγριο δάσος τους. Χωρίς τα αγκάθια τους να περνάω ανάμεσα τους οσφραινόμενος το απαράμιλλο άρωμα τους και ατενίζοντας την εκθαμβωτική πολυχρωμία τους. Όλη η ομορφιά της Καλλιθέας είναι αυτά τα δάση στα οποία μπορείς να περιπλανηθείς για όσο στέκεσαι απέναντι τους και τα θαυμάζεις. Να σταθείς σε κάποιο τοπόσημο της Αόρατης Καλλιθέας σημαίνει να αναγαλλιάσεις εντός του. Σημαίνει να περνάς το αόρατο στο φάσμα του ορατού σου.