Σονέτο.

Θα σου φτιάξω ένα στεφάνι με χρυσά φύλλα ελιάς. Να το βάλω διάδημα στο κεφάλι σου και το σώμα σου που ύμνησε τις σαρκικές απολαύσεις. Πόσο όμορφος ήσουν και πόσο συγκλονιστική η μοιρασιά της σάρκας σου στα επίμαχα σημεία. Σε σκέφτομαι συχνά και ας χάθηκες σαν να σε κατάπιε η γη. Πόσο ακαταμάχητος πειρασμός, πόσο μέσα απ’ τις  τολύπες καπνού απ’ το χασίς που κάπνιζες αναφαινόταν  το στιβαρό σου σώμα, και ήσουν σκανδαλιστικά ιθυφαλλικός. Και τώρα που είσαι στην ανάμνηση μου σαρκωμένος, λάβε αυτό το στεφάνι με τα χρυσά φύλλα ελιάς.