Βίνσεντ Βαν Γκογκ.

Αγαπητέ Βίνσεντ Βαν Γκογκ, ο Φώτης σου είμαι. Σε βρήκα χθες πολύ κοντά στο σπίτι μου. Κάποιος σε είχε κολλήσει σ’ ένα κομμάτι τοίχου στην οδό Λυκούργου, πάνω  από μια βιτρίνα μαγαζιού με υπολογιστές. Συστηθήκαμε. Σου έδωσα ένα φιλί στο στόμα κι έπειτα χάθηκα, βομβιστής της αόρατης Καλλιθέας πυροδοτώ φωτογραφικά κλικ και αντί για συντρίμμια, ενώνω ομορφιές. Βλέπω τις έναστρες νύχτες με τα μάτια σου. Όχι τις φυσικές που έχουν εκλείψει απ’ την φωτορύπανση. Σε φωτογραφίες στο διαδίκτυο, σε τίποτα εκθέσεις ζωγραφικής. Τις βλέπω και την ώρα που διαβάζω γι’ αυτές… ο αστερόεις ουρανός, ο έναστρος, ο νυχτερινός, η ανέφελη βραδιά κ.τ.λ. Έχω βρει κάτι  ψεύτικα ηλιοτρόπια στην Καλλιθέα από κάποιους λησμονημένους θαυμαστές αυτών που κέντησες εσύ μέσα στο βάζο τους.  Κι έχω βρει και κάτι στασίδια σ’ ένα άνοιγμα με θέα τον αποσπερίτη και την αμφιλύκη. Ανεβάζω τα ISO στην μηχανή και σε καληνυχτίζω.