Macabre Dance.

Μακάβριο σκηνικό και ελκυστικό.  Και ο πανέμορφος Εωσφόρος θα είναι πάντα αυτός στον οποίο ενδίδεις. Έχει  μια γοητεία ο θάνατος, το νοσηρό, το βλάσφημο, το προβοκατόρικο.  Είναι σαν να νικάς εσύ και όχι θεός. Όταν κατακομματιάζεις τα χρηστά ήθη και βγαίνεις έξω απ’ τον κύκλο τους τροπαιοφόρος και τολμηρός και ρηξικέλευθος νους. Το ποδοπάτημα των συμβόλων είναι απελευθερωτικό. Όταν νικάς το ιερό, τότε και μόνο τότε ξεκινάς να προσφέρεις. Γιατί το ιερό σε συγκρατεί με τις ηθικές του μακριά από εκατομμύρια ανθρώπους. Κι αυτοί οι αποκλεισμένοι δεν είναι παρά άνθρωποι που δεν προσέχθηκαν από κανέναν. Σε θυμάμαι, ξαδέρφη μου, όταν πέθανε ο πατέρας σου και διαψεύσθηκαν όλες οι προσδοκίες σου για κάποιο θαύμα να τον κρατήσει ζωντανό, που ξεκρέμασες τις εικόνες με τους αγίους απ’ το εικονοστάσιο και τις έσπασες όλες. Και φώναζες, «ψεύτες, ψεύτες», κι από τότε αγαπάς πιο αναπολογητικά από ποτέ.