Body dysmorphic disorder.

Καθρέφτες. Νομίζω πως είμαι τόσο άσχημος που μπαίνω στο ασανσέρ με την πλάτη για να μην δω την φάτσα μου στους καθρέφτες του.  Κοιτιέμαι στον καθρέφτη αλλά ποτέ δεν νιώθω πως έχω σταθερό είδωλο. Είναι ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή όταν ο εύμορφος δεν αντιλαμβάνεται έναντι του κατόπτρου κάτι διαφορετικό απ’ την δυσμορφία. Ο καθρέφτης μπορεί να είναι απρόσκοπτο οφθαλμόλουτρο στην θέα κάποιου γυμνασμένου  θεού άντρα στα γυμναστήρια Yava στην Θησέως της Καλλιθέας. Άλλες φορές μπορεί να είναι μέσα απ’ την αντηλιά σ’ αυτόν ο μόνος τρόπος για ν’ αντιληφθείς το πέρασμα  του ήλιου. Αθέατος  ο αστέρας  υπό την σκέπη των ψηλών πολυκατοικιών.  Κι άλλες φορές λένε ότι αν σπάσει ο καθρέφτης, είναι εφτά χρόνια γρουσουζιάς. Θυμάμαι τότε που έμενα σε με μια μικροσκοπική γκαρσονιέρα στην Κω. Τον είχα σπάσει μόνος μου, βεβαιωμένος ότι η γρουσουζιά ήταν πιο καλοδεχούμενη απ’ τις ψυχικές μου διαταραχές. 

Με ενδιαφέρει η φωτογραφία