Βρεφοκτόνος.

Ένα μωρό πεταμένο μαζί με άλλα πρώην χρήσιμα αντικείμενα. Το χνάρι μιας παιδικής ηλικίας, ένας απόηχος που σβήστηκε έτσι παρατημένος ανάμεσα στα σκουπίδια. Ο πόνος κάνει τους ανθρώπους απελπισμένους. Αλλοτριώνει όλες μας τις παλιές ταυτότητες. Η παιδική ηλικία μέσα σε κάποιους από εμάς είναι ανενεργή. Υπάρχει μόνο ως ο τόπος που ακυρώθηκε απ’ την σκληρότητα της καθημερινότητάς μας. Τα παιδικάτα μου μοιάζουν να είναι φυτευτή συλλογή από μνήμες. Λες και δεν τα έζησα ποτέ εγώ. Όλες οι ονειροπολήσεις της παιδικής ηλικίας θάφτηκαν στην κατακερματισμένη ύπαρξή μου. Δολοφονούμε τα παιδιά μέσα μας γιατί δεν μπορούμε να τα αντικρίσουμε. Αισθάνομαι τόσο παρηκμασμένος που αν αποδεχόμουν το τοπίο της παιδικότητας μου, θα έπρεπε ν’ αυτοκτονήσω γιατί το βλαστήμησα όλο. Ό,τι ονειρεύτηκα το σκότωσα. Ύβρις. Όπως ο βρεφοκτόνος που πετάει στα σκουπίδια το δολοφονημένο του μωρό.