Άγιος Αθανάσιος.

Ένας άγιος Αθανάσιος σ’  ένα παρατημένο χρωματοπωλείο με χρώματα για τοίχους. Περίεργο που δεν τον έκλεψε καμιά θεούσα. Στέκει εκεί σαν για να θυμίσει πως πήξαμε σε αγίους και αγίες. Κάποιος ορθόδοξος θα μπορούσε να θεωρήσει το αντάμωμα του μ’ αυτό το εύρημα σημείο θαυμαστό. Εγώ το έκρινα ως συναπάντημα κακού τούτο το πρόσωπο απ’ την εποχή του σκοταδισμού να στέκεται όρθιο ακόμη έμπροσθέν μου. Συρρικνώθηκα όπως ο βρικόλακας μπροστά στον σταυρό. Και βλαστήμησα στα γαμοσταυρίδια την εκκλησία και το ποίμνιό της.  Απ’ την άλλη δεν ξέρω ποιος τύπος σκέψης τον έχωσε στην σπασμένη βιτρίνα να κοιτά προς τα έξω.   Πίσω απ’ αυτόν το σουρεαλισμό να υπάρχεις στα πιο αφιλόξενα τοπία,  κρύβεται μια εξίσου παράλογη ιστορία από αίτια.