Τζάκσον Πόλοκ.

Φωτογράφισα αυτή την επιφάνεια με το αινιγματικό ζωγραφικό αποτύπωμα της και την συμπαιγνία με τις κουτσουλιές του περιστεριών. Όποτε βλέπω συγκεντρωμένες πολλές κουτσουλιές περιστεριών  θυμάμαι τον Τζάκσον  Πόλοκ.  Στα έργα του, για τα οποία έγινε και γνωστός, οι ιστορικοί και κριτικοί της ζωγραφικής τέχνης τού αποδίδουν μια όραση σχεδόν υπερφυσική. Λες και μια ενσυνείδητη όραση που ήξερε να κατανέμει τις ριπές από χρώματα μ’ έναν τρόπο παρόμοιο μ’ αυτόν που εκπτυχώνονται και διακλαδίζονται επ’ άπειρον τα φράκταλ. Παρατηρώντας πολλές επιφάνειες -όπως αυτή της φωτογραφίας μου- με κουτσουλιές περιστεριών μπορώ να γράψω πως αναγνωρίζω πλέον στις αφοδεύσεις αυτών των πουλιών μια γκάμα από μοτίβα. Και νιώθω κάποιες φορές ότι απλώνονται σε αποικίες με έναν επαναλαμβανόμενο τρόπο.  Μπορεί να μην έχω τον Τζάκσον Πόλοκ, που έτσι κι αλλοιώς μου είναι αδιάφορος, αλλά έχω τα χεσίματα των πουλιών.