Μια παλιά σκάλα .

Μια παλιά σκάλα πάντα έχει ενδιαφέρον όταν την κοιτάς από κάτω προς τα πάνω και κατακόρυφα με τον νοητό άξονα γύρω από τον οποίο περιελίσσεται. Και εννοείται πως υπάρχει μια παλιά Καλλιθέα, ας πούμε απ’ τα τέλη του 19^ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20^ου. Έχει απομείνει έκτοτε με μαραγκιασμένα, διαλυμένα, ή και συντηρημένα τα κομμάτια της. Έχω δει παράθυρα φαγωμένα απ’ τα παράσιτα και τον χρόνο, πέτρες αποσαθρωμένες απ’ τα υλικά τους, σαν φαγωμένες κι αυτές από ανέμους και νεροποντές, όλα εκτεθειμένα με μια αρμονία χαοτική, οξύμωρο μα αληθινό. Ένα σπασμένο παλιό παράθυρο ανοιχτό με θέα παλιούς τοίχους και ταβάνι τον έναστρο ουρανό. Τοίχοι με υπολείμματα μπογιάς, θυμάμαι έναν γαλάζιο τέτοιο,  και μαζί αναπολούσα και πιθανές ζωές των ενοίκων του ακμαίου στην εποχή του σπιτιού.