χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν.

Δυο μπύρες ξεχασμένες, κατάλοιπα από μια κοντινή χρονικά συνάντηση ανθρώπων στο παγκάκι. Σε άλλο παγκάκι μια καρδιά. Σ’ ένα άλλο κάτι αρχικά ονόματος και κάποια συνθήματα με σπρέι.  Αυτή η ανάγκη του ανθρώπου να αφήνει παντού σημάδια πως υπήρξε και πως έδωσε ζωή σε ό,τι άγγιξε. Γιατί δεν είναι μόνο αυτοί που άφησαν τις μπύρες άλλα και  το παγκάκι πια που έχει την μνήμη τους άσβεστη, που λέει την δική του ιστορία ότι κατοικήθηκε πολύ και από εκατοντάδες ή και χιλιάδες άτομα.  Ας θυμηθεί ο άνθρωπος την ενέργεια στα παγκάκια την ώρα που τα πλησιάζει. Μόνο που δεν γογγύζει το φθαρμένο τους ξύλο απ’ όσα άκουσαν να μουρμουράνε οι άνθρωποι μεταξύ τους. Ή μόνο που δεν ποθοπλαντάζουν για τα σονέτα που λέει ο ερωτευμένος στον αγαπημένο του άνθρωπο.