αόρατη Καλλιθέα.

Μερικοί λαλημένοι κοιτάμε τις αβύσσους σε τέτοια παράθυρα λες και είναι κοσμοβριθή. Συνωστισμός από πνεύματα νεκρών που φωλιάζουν σ’ αυτά και κοιτάνε τις ζωές μας γελώντας .Μόνο αυτά ξέρουν πως η ζωή είναι ένα αστείο. Και κλαυθμηρίζουν την αλήθεια τους σε όσους μπορούν να τα αισθανθούν. Μπορεί να μην τα βλέπουμε οι σύγχρονοι αλαφροΐσκιωτοι αλλά ξέρουμε πως είναι εκεί. Σ’ αυτό τον άπατο βυθό από μαύρο. Η Καλλιθέα έχει πολλά σπίτια για τις ψυχές της. Εγκαταλελειμμένα που στέκουν αγέρωχα και ολοζώντανα απ’ αυτά τα άυλα όντα, σαν ανεμοδαρμένα, γεμάτα χλωρίδα νεκροζώντανη, αήττητα σαν κάστρα σε ελληνικά νησιά.  Αυτό το παράθυρο στην φωτογραφία είναι ανοιχτό από κάποιους για να βλέπουν την πόλη.