αόρατη Καλλιθέα.

Σαν αρχαία της μοντέρνας ζωής. Η πατίνα του χρόνου είναι το καλύτερο υλικό παλαίωσης. Κάνει ακόμη κι αυτά τα φωτιστικά  τόσο αρχαία λες και από πριν ανακαλυφθεί ο ηλεκτρισμός. Ένα ανάγλυφο γυναικείο πρόσωπο ανάμεσα τους σε έχει ήδη κοιτάξει πριν το κοιτάξεις εσύ.  Είμαι κι εγώ παλιός και θέλω να επιστρέψω στην παλαιότητά μου. Και ναι , ξέρω κι άλλους που είναι παλιοί όσο έγραψε γι’ αυτούς ο Μάνος Ελευθερίου, «η μοίρα κι ο καιρός το είχαν ορίσει, στο κόσμο αυτό να ρίξουν πετονιά κ’ η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει». Ας πούμε η φίλη μου η Ζυράννα. Της είχα δώσει το άλλο της ψευδώνυμο «η μεγάλη παλαιά». Η Ζυράννα είναι ένα μνημείο χιλιετηρίδων που διέλαθε την φθορά. Είναι ο μόνος άνθρωπος που γνώρισα και μιλάει για το αρχέγονο όντας ο ίδιος αυτή η αρχή των πάντων.