μωρά.

Αυτά τα μωρά σ’ αυτήν την ανάγλυφη περιοχή του κτηρίου ήταν σαν δαιμονισμένα. Ασάλευτα αλλά να ουρλιάζουν τρόμο αενάως. Δεν κλαίνε, ξελαρυγγιάζονται. Όταν περνάω από εκεί που ορθώνονται τα τερατώδη κεφάλια τους επαληθεύω ότι δεν κάνω λάθος και πως πραγματικά είναι σκιάχτρα για τις ματιές των περαστικών πάνω τους. Τα μικρά αυτά κεφαλάκια του κακού στολίζονται από κάτι σμιλεμένες νότες. Σίγουρα παρτιτούρα μουσικής για άσχημης μαγείας ειδεχθή ζωοθυσία.  Αν ήμουν ξεναγός της αόρατης Καλλιθέας, αυτό το ανάγλυφο θα ήταν μέσα στα μνημεία της.