παραμύθι.

Να είσαι παραμύθι μέσα στην κοινωνία του μικρού και του μεγάλου ψαριού. Να βλέπεις πέρα απ’ τον άνθρωπο, μέσα σ’ αυτόν  και τελικά παρακάμπτοντάς τον.   Να  αποκηρύττεις την αλήθεια αυτού του κόσμου. Είσαι έξω απ’ τον χρόνο και τον χώρο. Γι’ αυτό και πάντα θα είσαι πιο όμορφος απ’ τους άλλους. Γιατί οι συμβατικές ομορφιές είναι άρρηκτα δεμένες με την υψηλή τέχνη και την κακοτεχνία. Περιορίζονται απ’ αυτό το δίπολο. Γιατί οι πόλοι του είναι απότοκοι του σύγχρονου.  Οι συμβατικές ομορφιές είναι σχετικές και συνυφαίνονται με την φθορά. Εσύ όμως που έφτασες να κάθεσαι σαν ακρόπρωρο που αγνοεί όσα γίνονται πίσω του κοιτάς μαγεμένος τους ορίζοντες του εξωπραγματικού. Δεν έχεις προσπεράσει την εποχή σου. Κάτι τέτοιο για σένα και τους κοντινούς σου είναι απλό. Για σένα οι εποχές δεν είναι τίποτα, δεν σε αγγίζουν τα συγκείμενα του χρόνου, της μόδας και των αλλαγών τους.  Εσύ περπατάς σε άλλες διαστάσεις άδηλες τόσο όσο να μην μπορώ να γράψω πέρα απ’ αυτά εδώ.