ο χριστός.

Ο Χριστός και πάλι ο Χριστός. Αυτός ο άγιος των αγίων. Των δικών μας αγίων. Ο Μιχαήλ Μητσάκης, ο Λωτρεαμόν, ο Ζάρκος και ο Βέλμος. Όταν νιώθεις ανήμπορος πώς στρέφεις εκστατικά τα μάτια σου πάνω στις εικόνες, τις φωτογραφίες μ’ αυτούς και τα κείμενα τους. Η αναπόληση τους επίκληση στο προστατευτικό τους πνεύμα.  Αφού όλοι αυτοί άντεξαν μέσα στον χρόνο γιατί η αναθύμηση τους να μην είναι  ξόρκι για να τα καταφέρεις , να επιβιώσεις νικητής ή ηττημένος.  Οι αχθοφόροι και οι γευσιγνώστες όλων των πόνων του κόσμου, το τίμημα για να ξέρεις να συμπονάς είναι να μαρτυρείς απολογητής του ρομαντισμού σου μέσα σ’ έναν κόσμο από άψυχες, ανθρώπινες υπάρξεις. Ο Χριστός δεν μίλησε ποτέ για αμαρτίες. Ήταν αυτός που έδωσε ιερότητα στην οδυνηρή υπαρκτική συνθήκη να είσαι άνθρωπος.