μαριονέτα.

Αυτός τραγούδαγε και πάνω στο ηχείο του υπήρχε τοποθετημένη μια μαριονέτα, απ’ αυτές που βάζεις το χέρι σου στα ρούχα τους για να κινήσεις τα άκρα των σωμάτων τους.  Το κατάστημα του Μουστάκα στο Μοναστηράκι πουλάει τέτοια παιχνίδια μ’ αυτές τις κούκλες. Νομίζω και το μαγαζί του πατέρα μου στην Κω. Μου  έκανε τεράστια εντύπωση η μαριονέτα. Με τον ίδιο τρόπο που μου κάνει εντύπωση μια κούκλα βιτρίνας σ’ ένα μπαλκόνι νεοκλασικού σπιτιού της Αθήνας. Αυτά τα ανθρωπόμορφα διακοσμητικά στοιχεία εμψυχώνουν τα άλλα πιο συμβατικά χτιστά περιβάλλοντα γύρω τους. Ο τραγουδιστής δεν έλεγε και τίποτα του γούστου μου. Νομίζω το πιο όμορο πράγμα στην σύνθεση μ’ αυτόν και τον σκηνικό του περίγυρο ήταν η μαριονέτα. Θυμάμαι πως η ομορφιά της είχε μια   απόκοσμη ποιότητα και μια άλλη πιο τρομακτική. Και γι’ αυτό η όψη της ενστάλαζε μέσα μου την δυνατότητα της ζωντάνιας της. Δεν ξέρω αν είμαι αλαφροΐσκιωτος, θεωρώ πως αυτά τα  πράγματα, ξόανα, σκιάχτρα, μάσκες, πρόσωπα σε έργα εικαστικών βρίθουν από ενέργεια γιατί είναι κατειλημμένα από πνεύματα. Έστω και ένα γλυπτό μάτι να βρεθεί απ’ το περιφερόμενο πνεύμα κάποιου θυμωμένου, αυτό θα πάει να το καταλάβει.  Είναι τότε που κάποιοι μπερδεύουν το ανοιγοκλείσιμο των ματιών στον εικονιζόμενο κάποιας χριστιανικής εικόνας με θαύμα και θείο σημάδι.  Τα πνεύματα των πεθαμένων κατοικούν όπου κατοικούν οι άνθρωποι, βλέπουν μέσα απ’ τα μάτια των αγαλμάτων και των ζωγραφισμένων πορτρέτων και θρησκευτικών εικόνων, φωνάζουν απ’ όλες τις ανάγλυφες τεχνητές και φυσικές κοιλότητες της γης.