ράπερ Τάλισμαν.

Ο μικρός μου πρίγκηπας. Ο ράπερ Τάλισμαν. Είμαστε κοντά δυο χρόνια φίλοι και τον αγαπώ σαν τον μικρό μου αδερφό. Μπορεί κι εκείνος να μ’ αγαπάει σαν πατέρα του. Περιμένω τον ανιψιό μου Νίκο να τα καταφέρει στις εξετάσεις του για την Νομική και να τον φέρω σε επαφή με τον ράπερ. Τα μάτια  του Τάλισμαν έχουν το γαλάζιο χρώμα στα μάτια του Ρεμπώ. Είναι ο ψυχαναλυτής μου .Καμιά φορά κουράζομαι να τον ακούω να θέλει να με βοηθήσει να πάρω τα πάνω μου. Είναι στιγμές που αντλώ ηδονή απ’ την έσω συσκότιση της ύπαρξης μου.   Τα σαγηνευτικά θαυμαστά όντα που κατακλύζουν την προσωπική μου άβυσσο. Έχω φωτίσει στα γραπτά μου  τόσο πολύ το ανθρώπινο υποσυνείδητο ή ασυνείδητο, το εκείνο ή οποιονδήποτε όρο περιγράφει καλύτερα την τοπογραφία των εφιαλτών και των τραυμάτων μας. Όταν είμαι εκστατικός και νοσηρός ηδυπαθής του μαύρου μου, δεν θέλω τον Τάλισμαν για να με βοηθήσει. Μ’ αρέσει πολύ όταν είμαστε και οι δυο μαζί σκοτεινοί και οι κουβέντες μας ποιητικές στιχομυθίες. Αλλά το φως στον Τάλισμαν είναι η αμετάκλητη του αλήθεια. Και παίρνω απ’ την λάμψη του για να σωθώ.