the white man.

Αυτός ο άσπρος άνθρωπος σαν μαρμαρυγή αστεριού που επιμένει αδιαλείπτως. Επιμένει κανείς με τέτοιες εμφανίσεις στην πλατεία με τους πιο κατηφείς που είναι οι Έλληνες. Ντυμένοι με σκούρα χρώματα στα ρούχα  τους οι ιλιγγιώδεις κατωφέρειες του βλέμματός τους δίνουν απελπισία στην καμπυλόγραμμη θωριά τους. Κυρτωμένοι βαδίζουμε. Κι εγώ κυρτωμένος πάω και με τα μάτια μου μέσα μου αναβλέπω μόνο όταν το χρώμα είναι κόκκινο ή λευκό  ή εκκεντρικός συνδυασμός  τους κι όλων των υπόλοιπων πιο φαντασμαγορικών απ’ αυτά. Μ’ αρέσουν πολύ τα νέον χρώματα και η καινούργια μόδα που παράγει μπλούζες με τυπωμένα πάνω τους  γνωστά έργα μεγάλων ζωγράφων.