τζόκερ.

Ο ζωγράφος του Τζόκερ, μου άρεσε ο Τζόκερ. Δεν θυμάμαι καλά τον χαρακτήρα του στις γνωστές ταινίες. Απλώς θυμάμαι ότι ήταν νυχτοπούλι κι αυτός. Πιο πολύ απαθανάτισα τον Τζόκερ και όχι τον ζωγράφο. Ο χώρος γύρω απ’ τον καλλιτέχνη εμπλουτισμένος με χρωστήρες, καβαλέτα και χρώματα και τελάρα, ήταν δικός μου χώρος. Γιατί ακριβώς δεσπόζουσα μορφή ο Τζόκερ. Νομίζω πως πλησίασα το φωτογραφικό μου θέμα χωρίς να προσέχω καθόλου τα αυτοκίνητα στο δρόμο. Τόσο μακάριος ένιωθα απ’ αυτή την απαγωγή μου σ’ ένα σύμπαν που επιτέλους με τοποθέτησε σε θέση σημαντική.