Advertisment.

Αυτή η γυναίκα έμοιαζε σαν να συμμετέχει σε διαφήμιση για τον καφέ τού αρτοποιείου του Βενέτη της πλατείας. Σαν το κορίτσι μιας διαφημιστικής αφίσας. Είχε έναν ρόλο, να έχει αυτό το κατακόκκινο  χαμόγελο και να κρατάει με στυλ το ποτήρι με τον καφέ της. Όλοι επιτελούμε  κάποιο ρόλο στην πλατεία. Εκτός απ’ τους χαμένους στα σκοτάδια τους.   Αυτοί δεν έχουν την ελευθερία να παρουσιάζονται στα φαντασμαγορικά δρώμενα του χώρου. Μόνος του στόχος είναι να μην τους ενοχλεί κανένας. Κι εγώ όταν το μούχρωμα σκιάζει το φως μου τρέχω για να χαθώ στην όποια ζώνη του σκότους βρω προσιτή. Όταν είμαι στο φως μ’ αρέσει το υφάκι του διανοούμενου. Ξέρετε του ανθρώπου εκείνου που καπνίζει λες και κρατάει εξουσιαστικό κηρύκειο.