κόκκινο φουστάνι.

Η φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει τίποτα απ’ την   ανυπέρβλητη εξπρεσιονιστική ματιά.   Όταν είδα αυτή την γυναίκα ήταν λες και συναντιόμουν με την ομορφιά. Το ανθρώπινο βλέμμα είναι πάντα συνοδευμένο από αναμνήσεις, από την ανθρώπινη ιστορία, και από άπειρες προσλαμβάνουσες. Δεν υπάρχει μόνο όραση ή μόνο ακοή. Όλες οι αισθήσεις είναι ψυχωμένες απ’ ό,τι έχουμε ζήσει μέχρι το τελευταίο τους ερέθισμα. Την ώρα που ακούς μια έκρηξη ομόχρονα σκάνε μέσα σου εικόνες φρίκης. Της ώρα που ακούς την αναίτια φωνή του μπάτσου σκέφτεσαι τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Όταν βλέπεις ένα  κόκκινο φουστάνι αισθάνεσαι πάθος για ζωή και όταν μυρίζεις βόθρο στην πλατεία Μοναστηρακίου σου έρχεται στο μυαλό η πανώλη.  Όταν γεύεσαι χείλη μέσα σου είναι φράουλα.