Κλήση στην μητέρα.

Να μιλάς σε βιντεοκλήση όντας μετανάστης στην Ελλάδα. Να μιλάς με την μητέρα σου στην πατρίδα που άφησες πίσω σου. Πόσο μου λείπει η Κως αλλά και μέχρι σήμερα τί θα ‘κανα αν έμενα εκεί; Απλώς πια αποζητώ φωτογραφίες της. Δεν φεύγουμε ποτέ γιατί θέλουμε να φύγουμε. Αν δεν σε χωράει ο τόπος ενώ σ’ αρέσει είναι μια εξορία η επιλογή της φυγής. Μερικούς δεν μας χωράει καν το δέρμα μας. Ενοχικές ζωές, έντονα πάθη, εκκεντρικοί χαρακτήρες. Αυτά τα κατάλοιπα χριστιανισμού μέσα μας που διασώζονται σαν τύψεις για την τόλμη σου να ζήσεις τις τρυφηλές επιθυμίες σου, να αγαπήσεις τις πτώσεις σου και την απέραντη θνητότητά σου. Για μένα η Κως είναι η φωνή του αδερφού μου στο κινητό.