σαν τον Κωστή Παλαμά.

Σαν τον Κωστή Παλαμά, στα μάτια μου ακόμη πιο μεγάλος. Σε ποια εποχή να ζει άραγε; Τόσο παλαιός στην όψη και την μορφή του, σαν χρονοταξιδιώτης, σαν κατάλοιπο της εποχής του ρομαντισμού στην τέχνη. Σαν να ξέμεινε απ’ τον 19^ο αιώνα. Σαν να τον ξέχασε ο θάνατος. Πιο πολύ ολόγραμμα και οπτασία παρά από σάρκα και οστά.   Αν άνοιγε το σακάκι του, αναπεπταμένος θα ξεπρόβαλλε όλος ο ποιητικός του κόσμος. Και εμφιλοχωρώ μέσα σ’ αυτόν γιατί συνέχεια επιστρέφω σ’ αυτό το φωτογραφικό μου κλικ.