Άμστερνταμ.

Απ’ το  Άμστερνταμ ένας κυκλώνας, γίγαντας από μύες, σεξ και ομορφιές Γεμάτος αυτοπεποίθηση, πλησίαζε και φωτογράφιζε  τους πάντες. Τόσο πρόσχαρος και γόης που όλοι αποδέχονταν τα αιτήματα του για να σταθούν μπροστά στο φακό του. Εμένα αρκετοί μου αρνούνται γιατί  πάει καιρός που έβγαλα από πάνω μου τις μάσκες του κύρους, της αξιοπρέπειας, του ευυπόληπτου, του γόνου, όλα όσα έπρεπε να κάνω πόρνες για να ικανοποιούν  τις αγορές και τις ιεραρχήσεις τά  εξοστράκισα μακριά.  Κανείς δεν σώζεται μέσα στον σύγχρονο πολιτισμό, μόνο κάτι παρίες τόσο απόμακροι όσο εγώ μονάχος μου βυθισμένος μου στα εσώψυχά μου στην κορυφή  μιας ξύλινης κατασκευής της πλατείας και οι αυτόχειρες σώζονται, αυτοί που αυτοκτονούν από αηδία και σιχασιά ακόμη για την ίδια τους την ύπαρξη. Κι όμως όλοι κοιτάζετε τον Ολλανδό και κανένας τον λαμπερό άγιο που χουχουλιάζει   μακάριος και μόνος μέσα στην συστολή του και τα τραγουδίσματα του.