αδερφίστικη βεντάλια.

Αυτή η χαρά της ΛΟΑΤΚΙ απελευθέρωσης, η  πλήρης αψηφισιά των ενδυματολογικών στερεοτύπων και των κινησιολογικών φερσιμάτων.  Και γιατί αυτό να είναι τόσο δύσκολο να κατανοηθεί ευρέως και να γνωρίσει μια απολύτως συλλογική αποδοχή. Είναι τρελό ότι όλα συμβαίνουν μπροστά ακριβώς στην εκκλησία της πλατείας. Οι άνθρωποι φιλιούνται εκεί, πίνουν αλκοόλ και ηδονίζονται με όλες τις τρυφηλές απολαύσεις του κόσμου. Μερικές φορές ευφορικές εικόνες της πλατείας αναίτια προκαλούν στον μέσο νου σκέψεις χλεύης και αποτροπιασμού. Είναι ακόμη δύσκολο και θα είναι για πάντα να μπορέσει ο άνθρωπος να δει  την άπειρη εμβέλεια της ύπαρξής του.  Αυτήν που εκτείνεται απ’ το φάσμα του φωτερού στο άλλο του ερεβώδους.