ξεχωριστή.

Πάντοτε μια ξεχωριστή γυναίκα μέσα στην πλατεία έχει αρκετά άδεια τετραγωνικά μέτρα γύρω της. Σαν να απομακρύνονται απ’ τη θέση της για να  θαυμάσουν από μακριά την συνολική ομορφιά της. Δεν ξέρω αλλά στην πλατεία τα πιο ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα θεάματα έχουν κοινό. Σε μια αστυνομική αποστολή για την σύλληψη κάποιου οι θεατές απομακρύνονται περισσότερο προς σημεία σε μεγάλη απόσταση απ’ το γεγονός. Όπως και να έχει ομορφιά και δέος ανακινούν προς την επιφάνεια τον σεβασμό και της αναλγησία αντιστοίχως. Γιατί π.χ. πάντα να δίνουμε δίκιο στους αστυνομικούς που επιτίθενται χωρίς καν να ξέρουμε αν έκανε κάτι μεμπτό ο στόχος τους;