νιάτα.

Τα νιάτα μας με τις αλκοολικές νύχτες και τα πρωινά τύφλα κατουρημένοι πάνω μας και κοιμισμένοι κάπου στην ύπαιθρο της όμορφης Κω. Τότε  που η θέληση για ζωή  μετριόταν σε ποτήρια από ουίσκι. Και μπορεί να ήταν  αλλά ήταν κι άλλα. Ήταν στην Ξάνθη στα δεκαοχτώ η πρώτη ακουστική εμπειρία από Λένα Πλάτωνος και η μύηση στο τάγμα των μοντέρνων. Και τότε που κάποιοι μετρούσαμε τα βιβλία της χρονιάς σε δεκάδες.  Και χριστιανοί ομοφυλόφιλοι και είχε όλο αυτό μια ενοχή που  αργότερα έγινε ηδυπάθεια και μια εωσφορική αντίληψη ότι ευτυχώς ζούμε εξεγερμένοι. Στην τηλεόραση guilty pleasure για έθιμο. Προσηλωμένοι στον εθνικό σταρ, τον Μυλωνά και την Παγουρά στα Παιδιά Της Νύχτας.  Και η πρώτη Αννίτα Πάνια και ο Σεφερλής και όλοι οι κάφροι του αιώνα.  Για κάποιους η ύπουλη, σαγηνευτική και  σκοτεινή πρώτη επίσκεψη της κατάθλιψης που της δοθήκαμε αρχικά για να μας αρπάξει ολοκληρωτικά στο τέλος.