Σαγήνη.

Σε ποιάν έκσταση επάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε. Από ποιό μακρινό αστέρι είδε το φως που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε. Κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει.  Ήταν τα μάτια της τόσο όμορφα. Την επόμενη μέρα θα έφευγε για  Συρία. Της είπα ότι έχει πανέμορφα μάτια. Αλλά  υπάρχει φόβος  και τέτοιες ποιητικές στιχομυθίες σπανίζουν και είναι υπό εξαφάνιση. Έπρεπε να της δώσω την πληροφορία της ομοφυλοφιλίας μου για να νιώσει άνετη. Και όταν της είπα ότι μ’ αρέσουν οι άνθρωποι της πλατείας με τις εκκεντρικές εμφανίσεις, εκείνη αυτάρεσκα μου απάντησε με πλάγια ερώτηση, «εγώ όμως είμαι όμορφη», μου είπε  και της δώρισα την επιβεβαίωση που ήθελε. Είχε την ανυπέρβλητη ομορφιά που ίσως κάποιοι θυμάστε στην Γαλλίδα ηθοποιό Εμανουέλ Σενιέ στην ταινία του Πολάνσκι Τα Μαύρα Φεγγάρια Του Έρωτα.  Ήταν σαν μέσα σε νουάρ ατμόσφαιρα μοιραίο πλάσμα και σαγηνεύτρια γυναίκα. Τα μάτια της ήταν οι πύλες προς μια ευρυχωρία  με παγίδες. Μπορεί κανείς να  δει το βάθος των εσωτερικών χώρων αυτής της ύπαρξης αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί τις ναρκοθετημένες περιοχές τους.  Μια ματιά υπόσχεση και γεμάτη δελεαστικά σπινθηρίσματα που όμως όταν γίνονται από θρυαλλίδες φλόγες μπορούν και να σε κάψουν  ομόχρονα με το ξελόγιασμά σου.