Ανθοδέσμη σε βέλο.

Ανθοδέσμη σε βέλο. 

Μια ανθοδέσμη πεταμένη στο «δρόμο». Όπως ακριβώς την κρατούσε ο άνθρωπος που πήγε να εκδηλώσει την αγάπη του στο αγαπημένο πρόσωπο. Διαρρήχθηκαν  όλες οι υποσχέσεις, όλα τα τραγούδια σιώπησαν, τα χάδια και τα χαμόγελα έγιναν σφιγμένα και θλίψη αντιστοίχως. Γιατί καμμιά φορά η αγάπη είναι  η αφορμή για το μη παρέκει. Για τον χωρισμό. Εκεί στα ριζά του δέντρου που ήταν πεταμένη, ένας καινούργιος έρωτας μπορεί να έδινε παράταση ζωής στην ανθοφορία της. Ίσως οι ρίζες του δέντρου να ζωογονούσαν τις άκρες των βλαστών.    Με το αραχνούφαντό κόκκινο φόρεμά της θύμιζε -η ανθοδέσμη- γυναίκα με βέλο νυφικό αλλά καθόλου χαρμόσυνο.  Προοριζόταν να βρεθεί στα χέρια μιας γυναίκας αυτή η ανθοδέσμη. Και ο αποδιωγμός του άντρα την εξέτρεψε σε τάμα προσευχής, αλλάζοντας την ιστορία μου, τώρα γράφω για κάποιο ατύχημα που έγινε εκεί, πλάι στο δέντρο,  και χάθηκαν ζωές.  Κράσπεδα μ’ ανοιχτά κεφάλια, χαίνοντες  φρέσκοι τάφοι περιμένουν, μοιρολογίστρες μινυρίζουν με κοπετούς.