Καύλα να υπάρχει.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο σαρκώδης και μυώδης και τόσο κούκλος. Αναστέναζα όταν τον φωτογράφιζα. Με χτυπάνε αλύπητα τέτοιοι άντρακλες. Πόσος πόθος ανέφικτος προβαλλόταν πάνω του. Τον ήθελα τόσο που κατάλαβα πως η φωτογραφία είναι μερικές φορές και υπέροχα συνυφασμένη με την επιθυμία του φωτογράφου. Γι’ αυτό και ο φωτογράφος αλλά και συγγραφέας δεν σταματάνε να δουλεύουν ποτέ. Και κάθε επόμενη τέχνη που δίνω νομίζω πως είναι η πιο αντιπροσωπευτική για τον δημιουργικό μου πυρήνα. Μέχρι ν’ αρχίσω να επιθυμώ μια επόμενη εικόνα, ένα επόμενο κείμενο. Όλοι οι καλλιτέχνες υπήρξαν ιεροφάντες του ωραίου, του συγκλονιστικού και της ελευθερίας. Λάτρεψαν αυτά τα πράγματα κι ας μην τους δόθηκαν ποτέ.  Στεκόταν απέναντι αγέρωχος και με μια ηδυπάθεια που -τουλάχιστον αυτήν- την έδινε απλόχερα στα μάτια της πλατείας.