πατίνι.

Τρεις νέοι άνθρωποι με όμορφα χαμόγελα.  Θα ευχόμουν για τις ζωές τους να  τους δίνουν μόνο χαρές και για τα πρόσωπα τους να τα στολίζει μόνο η έκφραση του γέλιου. Συζήτηση κοινή αλλά πάντα για μένα που την ακούω με το άπειρο βάθος της: τα skateboards και το skating. Γιατί την ώρα που κάποιος σου μιλάει για ταχύτητα, σου μιλάει και για ισορροπία, ευλυγισία ,πέταγμα και διασχίσεις. Και έτσι με αφορμή όλ’ αυτά την ώρα που κάποιος σου λέει ότι είναι   μοντέλο εννοεί ότι ζωγραφίσει με  ρούχα και μακιγιάζ πάνω στο σώμα του. Ή θυμάμαι μια φορά έναν ογκόλιθο άντρα, σαν γομάρι, και μου μιλούσε για γειτονιές της Αθήνας με κέντρα νυχτερινής διασκέδασης και γω  κατάλαβα πως μου μιλούσε για τα χρόνια του σαν μπράβος και σεκιουριτάς. Και μια φορά έναν άλλο που μου μίλαγε για την καλλιτεχνική του φύση και ήταν σαν να απαριθμούσε τραύματα.