βαριά μέταλλα.

Έχω γίνει ένας ευαίσθητος χαλκέντερος. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον ο χαλκός για τους κακούς και η ευαισθησία για τους καλούς. Και έχω και λίγο χρυσό στα  χέρια μου που αντανακλά και  αντιγυρίζει το κακό στον πομπό που το εξέπεμψε εναντίον μου. Ένας φίλος μου έχει βάλει απινιδωτή μέσα στο σώμα του γιατί η καρδιά του θα χτυπά για όσα χρόνια χρειάζεται να ολοκληρωθεί ο κύκλος της καλοσύνης - απ’ την πλευρά του φίλου μου. Και είναι κι ένας άλλος που είδα στην πλατεία και είχε βιονικό χέρι. Ώστε λοιπόν αρχίζει να αχνοφαίνεται η εποχή της αθανασίας.   Τότε που οι άνθρωποι με τα μεταλλικά και τα σιδερικά τους θα είναι σαν ρεπλίκες με ψυχή. Άνθρωποι θα ναι που κάθε εστία  πόνου στο σαρκίο τους θα ανακουφίζεται από ιατρικές συσκευές, φτιαγμένες από ηλεκτρισμό και ανοξείδωτο ατσάλι. Ο αδερφός μου όταν είχε σπάσει τα πόδια του τού είχαν βάλει σ’ αυτά τα άκρα του σύρματα και ελάσματα μέσα.  Και ο πατέρας μου είχε δόντια χρυσά πολλά. Η μητέρα μου έχει σε μια στεφανιαία αρτηρία της έναν αυτοδιαστελλόμενο μεταλλικό σωλήνα πλέγματός. Είναι γνωστός και ως στεντ. Αλλά τα πλήθη αυτών που θα αναζητούν μια  ανοξείδωτη από τραύματα ψυχή θα συνεχίζουν να πεθαίνουν.  Γιατί αν πονάει η ψυχή και υπάρχει οδύνη και πανωλεθρία , ο φέρων τούτη την ψυχή πεθαίνει για να λευτερωθεί πιο πέρα απ’ την αθανασία, μυστική του γνώση και κεκτημένο δεδομένο η επαφή του με αυτό που τρέμουν οι άλλοι. Με την άυλη ύλη.