Φιλί.

Είχα ερωτευτεί κι εγώ κάποτε έναν Χαράλαμπο και φιλιόμασταν στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου  για μια περίοδο πέντε χρόνων όταν βολτάραμε στον γνωστό δρόμο. Αλλά τότε ήταν στην πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα. 2000-2005 και φοβόμασταν και οι δύο που φιλιόμασταν σε δημόσιο χώρο. Απ’ την άλλη μας ενέπνεε η τόλμη μας και κάπως έτσι έγιναν φύση μας οι αγώνες.  Πολλοί άνθρωποι δεν νιώθουν ακτιβιστές γιατί έχουν εμπεδωμένη μέσα τους την συνθήκη πως ο άνθρωπος γεννιέται για να είναι ελεύθερος.  Οπότε να είναι πρωτοπόροι είναι η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας τους. Η Ορθοδοξία θρέφει ακόμη μισαλλόδοξα μυαλά και θα το κάνει όσο παραμένει στο προσκήνιο. Γιατί οι ομοφυλόφιλοι δεν είμαστε βίαιοι και  όσο κι αν τραγουδάτε πως υπάρχει κατήχηση, αυτό που γράφει η ιστορία είναι για την εωσφορική θρησκεία σας που κατέστρεψε και δολοφόνησε τον αρχαίο κόσμο.  Και που συνεχίζει να καταστρέφει. Βλέπετε η Υπατία ήταν μάγισσα και οι ναοί μας ήταν εστίες μόλυνσης και το Δωδεκάθεο και οι θεοί και οι θεές, οι νεράιδες και οι νύμφες και οι Πάνες μας…όλα τα δικά μας ήταν για εσάς βρώμικα. Και τα gay φιλιά μας τα χλευάζετε ακόμη.  Κι αν βαστάω ένα εικονοστάσιο στο σπίτι μου, είναι γιατί κάπως νιώθω τον Χριστό πως υπήρξε και πως θα ήταν χαρούμενος να με βλέπει ν’ αγαπάω τον Χαράλαμπο. Και πως θα ήταν χαρούμενος να αγαπάει ένας άντρας κάποιον άλλο και μια γυναίκα μια άλλη γυναίκα.