Cops all over the place.

Οι μπάτσοι ψάχνουν παντού να μας βρούνε. Να μας πάνε μέσα για  να ξηγηθούνε στην έλλειψη  λογικής απ’ τα μυαλά τους. Κενό οι μπάτσοι. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί επιτίθενται σε τρελούς και ωραίους. Νομίζω πως οι ευπαθείς απροστάτευτες ομάδες, οι μη έχοντες άμυνες άνθρωποι και οι ανήμποροι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους μπορεί να είναι και η  εύκολη λεία για τον κατά τ’ άλλα  διώκτη του κακού. Έχω δει αρκετές φορές στην πλατεία Μοναστηρακίου μπάτσους να αρπάζουν ανθρώπους με τόσο εκδηλωτικό τρόπο που μοιάζει το άρπαγμα με ακραία διαπόμπευση. Δεν τους φοβάμαι πια. Μια ζωή θα γράφω γι’ αυτούς μέχρι να καταλάβουν πως όσα τους λείπουν δεν υπάρχουν εκεί που ξεσπάνε. Ή μήπως είναι το γνωστό δόγμα του μίσους που όπως και στην Ορθοδοξία τραυματίζει, έστω με κακοποιητικό λόγο, ανθρώπους για να κάνει όσους αφήνει ήσυχους φιλύποπτους;  Η ενστάλαξη μέσω χειριστικών μεθόδων μιας ενοχικής συνείδησης στον καθένα γίνεται σταδιακά μια πολιτική καταστολής του πλήθους. Εγώ και οι άνθρωποι που φωτογραφίζω επιμένουμε στην συνύπαρξη μαζί με τους μπάτσους. Έτσι ίσως και να τους κάνουμε καλύτερους ανθρώπους.