έρωτας είναι θαρρώ.

Ο έρωτας είναι μερικές φορές μόνο κινήσεις. Ταινία χωρίς λόγια. Είναι ανεκλάλητος απ’ όσους τον βιώνουν. Γιατί είναι η κορωνίδα των συναισθημάτων και ίσως και των ψευδαισθήσεων. Είναι μια άρνηση της θνητότητας που κοιτάζει κατάματα την αιωνιότητα και την ιδανικότητα. Οι δυο άνθρωποι της φωτογραφίας  με ενέπνεαν για τέτοιες διαπιστώσεις. Προσηλωμένοι ο ένας στον άλλος, ο ένας να υπάρχει μόνο για τον άλλο, έκαναν εκεί τα τελετουργικά της λατρείας του έρωτα νιώθοντας αυτή την γλυκιά και συνάμα την πιο εγωιστική συνθήκη να υπάρχεις στον κόσμο. Αυτά δεν τα γράφω για να λερώσω την ένταση αυτού του πάθους. Τα γράφω με απόλυτη επίγνωση πως όταν ο έρωτας συμβαίνει και έρχεται στην ζωή μας είναι ένας υπέροχος μάγος επισκέπτης, είναι η σωτήρια λήθη για την αλγεινή μας καθημερινότητα.