παλιά Ελλάδα.

Ο Έλληνας αυτός πόσο παλιός θεέ μου!  Δεν καταλάβαινε όταν του εκδήλωνα την πρόταση μου να τον φωτογραφίσω κι έπειτα όταν του έδειχνα την φωτογραφία στην οθόνη της φωτογραφικής μηχανής μού είπε πως δεν έβλεπε. Σαν να είχε λήξει μέσα του η σειρά από αλλαγές που φέρνει το πέρασμα του χρόνου. Έμοιαζε σταματημένος σε ταινία του παλιού ιταλικού σινεμά. Πολλοί απ’ τους γέροντες που έχουν για αφετηρία τους τα χρόνια της γερμανικής και ιταλικής κατοχής στην Ελλάδα μεγαλωμένοι και μορφωμένοι με τα απολύτως αναγκαία για επιβίωση  είναι υποστάσεις αφιερωμένες στην μνήμη και τις αναμνήσεις της. Ξέρουν τόσο πολλά για όλα αυτά που μόνο σε λαογραφικά βιβλία μπορεί κάποιος νέος να εντοπίσει. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι φοράνε την εσάρπα της σιωπής.  Ποτέ μου δεν προσπάθησα να τους ακούσω. Και μετανιώνω γι’ αυτό γιατί και οι δυο γιαγιάδες μου δεν πρόλαβαν την τιμή να είναι  ορατές  και ούτε την τιμή της προσήλωσης του άλλου στην αξιοπρέπειά τους.