Οινοποιείο Κω.

Οινοποιείο Κω. 

Το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο οινοποιίας  της Κω είναι για ‘μένα το πιο σημαντικό μνημείο που έχουμε στο νησί μετά το Ασκληπιείο. Έστω και μετά την καταστροφή του, που του δίνει την αίγλη ενός αρχαιολογικού τόπου, εγκληματική πράξη που συνέβη το 2017. Για μένα δεν έχει σημασία το όνομα του τότε δημάρχου  όσο η επαλήθευση του κανόνα πως οι δημοτικοί άρχοντες του τόπου δεν έχουν καμιά σχέση με τον πολιτισμό. Τον μισούν γιατί τον φοβούνται. Επισκέφτηκα αυτή την άλλοτε κραταιά βιομηχανία,  υπήρχαν χώροι που μου θύμισαν τα πετρόχτιστα σπίτια του Μυστρά. Όλη η τεράστια έκταση του εργοστασίου είναι ένας μεταμοντέρνος Μυστράς. Ένα καλλιτεχνικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Ένιωθα να βυθίζομαι μέσα στα δαιδαλώδη δωμάτια και τις αίθουσες του σαν αυτός που αναγαλλιάζει όταν αισθάνεται μια ανυπέρβλητα ηδονική ασημαντότητα μπροστά σε κάτι που τον ξεπερνάει. Και ναι, το παλιό οινοποιείο της Κω με ξεπερνάει. Τα παιχνιδίσματα του ήλιου, οι στοές του, τα πλαστικά καφάσια ηλικίας μερικών δεκαετιών, τα σκοτάδια του, το ατσάλι του και φυσικά τα κτήρια του όλου συγκροτήματος. Ένας κόσμος σαν από ταινία  αποκαλυπτική. Το οινοποιείο είναι το μνημείο της ιστορίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι πια οι εναλλαγές του φωτός και του σκοταδιού και των άπειρων ενδιάμεσων λάμψεων και μαύρων. Εκεί πέρα βρήκα την πληγή μου και την ψυχική μου ανάταση. Κάθε στροφή και ένας καθρέφτης μας.